Една девојка од Индија го минува својот живот без лице откако докторите на нејзиното семејство му кажале дека не можат ништо да сторат. Кадија Катун дури и не знае дали има очи и нос, а нејзината уста е мал процеп на левата страна од нејзиното лице. Се претпоставува дека дваесет и едногодишната девојка има неврофиброматоза, општо име за поголем број генетски нарушувања коишто предизвукуваат потекувања или израстоци коишто сериозно го нарушуваат нејзиниот изглед.
Но и покрај овие поразителни деформитети, Кадија инсистира на тоа дека е среќна.
„Јас сум ваква создадена и со благодарност го прифаќам тоа“, вели таа. „Правам што можам. Ако треба да бидам ваква, тогаш ќе живеам со тоа. Не станува збор за справување, едноставно живеам таква каква што сум.“
Кадија се родила во куќата на нејзините родители, сиромашни муслимани од Колката, Западен Бенгал, источна Индија. Нејзиниот татко, шеесетгодишниот Рашид Мула и нејзината мајка, педесетгодишната Амина Биби, сфатиле дека нешто не е во ред со неа кога не ги отворила своите очи и на возраст од два месеци.
„Кога ја одведовме во болница, ја задржаа шест месеци и направија многу тестови, но докторите ни кажаа дека не можат да сторат ништо.“
Состојбата на Кадија се влошувала како што растела и вишокот кожа почнал да ѝ расте надвор од контрола.
„Бидејќи докторите ни кажаа дека не можат ништо да сторат, никогаш повторно не појдовм екај нив“, додава Амина. „А и Кадија како што растеше одбиваше било каква помош.“
Кадија никогаш не била на доктор и сѐ што знае научила од нејзините двајца браќа, дваесет и осумгодишниот Рутпаул и дваесет и петгодишниот Музафар, како и трите сестри кои сега се мажени и заминати од дома. Таа вели:
„Немам вистински пријатели, но го имам моето семејство. Моето семејство ми се единствените пријатели и јас многу ги сакам. Моите родители се мојот свет. Јас не зборувам со непознати луѓе. Ова сум јас и ова е животот кој го живеам. Своите денови ги исполнувам седејќи и размислувајќи, зборувајќи со мајка ми за животот и во прошетки во близина на мојот дом. Ми се допаѓа да пијам чај. Среќна сум со својот живот.“
Иако многу луѓе со вакво нарушување го наследуваат од еден од нивните родители, до педесет отсто го развиваат случајно како последица на генетска мутација пред нивното раѓање. И покрај нивниот алармантен изглед, израстоците и потекувањата – наречени неврофиброми, предизвикани од растежот на клетките – не се канцерогени или заразни.
Браќата на Кадија работат во пекара заработувајќи 7000 рупии (100 евра) месечно, но нејзиниот татко нема постојана работа, успевајќи само повремено да продаде овошје од нивната градина на пазар. Кадија се надева дека владата ќе истапи и ќе му помогне на нејзиното сиромашно семејство во поглед на финансиите. Но, таа инсистира дека не сака да се подложи на операција, стравувајќи за нејзиниот живот. Нејзината мајка раскажува:
„Кога таа беше бебе, докторите ни кажаа дека ако се проба со операција, би можела да умре, па така живеевме со тој страв. Сега кога Кадија е многу постара, самата реши дека не сака операција. Не сака да ризикува да умре.“
Д-р Анирбан Дип Банерџи, неврохирург од болницата Аполо во Колката, вели дека тестови би ја потврдиле болеста. Тој вели: „Верувам дека страда од неврофиброматоза, но за да се потврди тоа, треба да се изведат генетски тестирања. Постои можност да има тумор во внатрешноста на лицето, што би можело да биде фатално. Но, во овој момент не постои начин да знаеме дали има тумор во вишокот кожа, а ако има и се остави така, тоа може да ја убие. Доколку таа сака, ние би требало да направиме многу тестови за да определиме колку успешна би можела да биде операцијата.“
Локалниот владин службеник, педесет и двегодишниот Рупак Дута, алармирал за ситуацијата откако минатата седмица ја видел на улица. Се почувствувал обврзан да стори нешто и постирал фотографија со Кадија на Фејсбук, повикувајќи ги луѓето да помогнат.
„Пред неккој ден одев кон мојата канцеларија кога ја видов. Никогаш не сум видел такво лице. Имам тринаесетгодишна ќерка и си помислив – што ако таа беше моја ќерка? Дури не ни забележав дека солзи ми течеа по образите. Јас имам ограничени можности да помогнам, но си помислив дека моќта на социјалните мрежи со сигурност би можела да помогне, па така постирав нејзина слика на Фејсбук.“
Рупак преговара со невладини организации кои би ѝ помогнале на Кадија да се сретне со специјалисти кои би ја разгледале можноста за операција.
Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!
