Зетот ја вози балдзата со запрежната кола кон градот. Поминуваат покрај шумата и таа почнува да крши прсти. Тој: – Зошто си загрижена? Таа: – Страв ме е да не ме опнеш таму во шумата… Тој: – П-р-р-р-р! Стооој! Јас бев заборавил!
