Во минатото постоеле патишта кои биле од голема важност за луѓето од тој период. Овие патипта освен што служеле за трговија биле и начин светот да се поврзе и да ги истражи различните култури, што доведува до денешното глобално општество.
1. Патот на свилата
Патот на свилата е најпознатиот антички трговски пат што ги поврзува Кина и Римската империја. Свилата се продава од Кина до Рим, почнувајќи од 1 век п.н.е. во замена за волна, сребро и злато што доаѓаат од Европа. Покрај трговски стоки, по Патот на свилата се „пренесуваат“ знаења, технологии, религиозни учења и уметности. На различни места на патот се формираат карактеристични трговски центри како Самарканд – град во Узбекистан, кој станува важен центар за интелектуален „размена“. По распадот на Римската империја во 4 век, Патот на свилата престанува да се користи дури до 13 век, кога трговијата по него е вратена од монголците. Италијанскиот истражувач Марко Поло го следел патот на свилата во 13 век и станал еден од првите Европејци кои ја посетиле Кина. Но, познатиот пат не служел само за размена на стоки. Многу научници веруваат дека трговците кои патувале по овој пат ги ширеле бактериите кои ја предизвикале Црната смрт.
2. Патот на зачините
За разлика од првиот, Патот на зачините е морски пат и ги поврзува Истокот и Западот. Бибер, цимет и морско оревче се исклучително барани зачини во Европа, но пред 15 век, пристапот до трговијата со Истокот бил контролиран од северноафрикански и арапски посредници поради кои овие зачини биле исклучително скапи и ретки. Со доаѓањето на периодот на Големите географски откритија, кога пловењето на долги растојанија станало возможно, Европејците почнале да ги користат морињата и океаните за директни трговски односи со Индонезија, Кина и Јапонија. Овој пат е најважниот од гледна точка на глобализацијата.
3. Патот на темјанот или Патот на мирисите
На овој пат се пренесувале главно темјан и смирна(смола) кои се наоѓаат само во јужниот крај на Арапскиот полуостров. Темјанот и смирната се добиваат од сушени дрвени сокови, кои можат да се изгорат како темјан кој се користи како парфем или во погребни ритуали при балсамирање. Камилата е скроена околу 1000 п.н.е. и ова им овозможило на Арапите да почнат да ги пренесуваат своите вредни стоки во Медитеранот. Темјанот и смирната биле значајна стока за Римјаните, Грците и Египќаните.
4. Килибарниот пат
Со Килибар се тргува уште од 3000 година п.н.е. Килибарниот пат кој го поврзува Балтичкото Море со остатокот од Европа бил развиен од страна на Римјаните, кои го ценеле каменот за декоративни и медицински цели. Во Балтичкото Море се наоѓаат големи наоѓалишта од килибар, формирани пред милиони години, кои излегуваат на брегот по бури. Така многу од трговците почнале бизнис со него. Меѓутоа, за време на Крстоносните војни во 12-тиот и 13-тиот век, Балтичкото Море станало важен извор на приход за витези од Тевтонскиот ред, кој ја презеле контролата врз областа Амбер. Витези го гонеле и го убивале секој кој се обидувал да собира или продава килибар.
5. Патот на чајот
Древниот пат е долг над 6.000 милји и поминува низ планинскиот масив Хенгдуан во Кина – регион кој е еден од главните производители на чај во земјата – и во Тибет до Индија. Тој преминува бројни реки, што го прави еден од најопасните древни трговски патишта. Делови од маршрутата се користат од почетокот на 1600-тите години пр.н.е, а целиот пат се користи од околу 7 век. Со развојот на поморските рути, важноста на Патот на чајот се намалува, но во Втората светска војна активно се користи повторно, бидејќи јапонците блокираат голем дел од пристаништата, па патот станува важна трговска рута помеѓу Кина и Индија.
6. Патот на солта „Via Salaria“
Солта отсекогаш била вредна стока, бидејќи се користи за зачувување на храната и како антисептик. Меѓутоа, во античките времиња таа била ретка, така што областите богати со сол станувале важни трговски центри. Патиштата што ги поврзувале овие центри, исто така стекнувале огромна важност. Најпознатиот од нив е Римскиот пат „Via Salaria“ а започнува од Остија, поминува низ Италија и стигнува до брегот на Јадранското Море. Солта е толку вредна што е дел од платата на римскиот војник. (Од таму доаѓа фразата „Не си ја заслужува солта“).
