Луѓето веќе долго време се обидуваат да го објаснат појавувањето на природата, како се појавила земјата, реките, планините, морињата и др, или со современа терминологија, како се обликувала сегашната геоморфологија.
Еве објаснување во форма на древна кинеска легенда.
Пред многу години планините и шумите биле проголтани со огромен оган, и водата ја покрила земјата, а земјата се претвори во океан чии бранови стигнале до небото. Се случил вистински пекол.
Една жена по име Нову Ва имала деца кои многу страдале. И почнала да го чисти небото. Прво, таа собрала многу камења од пет различни бои, ги стопила во оган и ги затворила дупките на небото. Затоа денес тоа има понекогаш различна боја.
Но северозападниот дел на небесниот свод малку се навали, па сонцето, месечината и ѕвездите почнале да заоѓаат на запад. Во југоисточниот дел на земјата се формирал длабок гребен, и ги однел водите на сите реки и таму се концентрирале морињата и океаните.
Во провинцијата Гуижу имало 5 свети планини: Даију, Јуанџуо, Фанху, Инчоу, Пенлаи. Висината и обемот на секоја од овие планини била триесет илјади (1 ~ 500 метри), а на нивните врвови имало златни палати со бели скали. Таму живееле бесмртници. Птиците и ѕверовите таму биле бели, а дрвјата од жад и бисери насекаде. По цветовите на дрвјата се појавил бисерен плод, кои бил многу вкусен и оној кој ќе пробал ваков бисер станувал бесмртен.
Бесмртниците носеле бела облека и имале мали крилја на грбот. Исто така имало и бесмртни деца кои летале како птици на синото небо на небото над морето. Нивниот живот бил радосен и среќен.
Само една околност ја помрачувала среќата: овие 5 свети планини отпловиле во морето без солидна поддршка. Во мирни времиња, тоа не било важно, но кога брановите се зголемувале, планините трепреле и ги збунувале летечките бесмртници – насоките се мешале, планинските врвови и палатите ги менувале местата. Затоа бесмртните испратиле гласници до владетелот на небото – Тјан-ди.
Тој одговорил на нивното барање и му наредил на духот на Северното Море, Ју-Цјан, да открие како да им помогне. Ју-Цјанг бил бог на морето, имал тело на риба и седел на два змаја. Секоја зима, кога струјата на морето ја менувала својата насока, се претворал во птица и од дух на морето се претворал во духот на ветерот.
Како што летал од Северното Море, со еден удар на своите крилја, тој кренал огромни морски бранови, три илјади метри високи и стигнале до небото. На тој дух на морето, небесниот владетел му наредил да пронајде место за бесмртните на Петте Свети Планини.
Лунбо, земјата на џиновите, била место каде што живееле потомци на змејовите, џинови, кои ги нарекувале „лунбон“. Меѓу нив бил и џин кој отишол на брегот на океанот зад Источното Море за да лови риби. За овој џин, духот на морето му наредил да го реши проблемот со Петте Свети Планини.
Тој бил во близина на планините. Направил неколку чекори и ги обиколил неколку пати. Успеал да извади 6 желки. Тој ги извадил од оклопот и како по обичај почнал да ги разгледува. Но, додека не внимавал две од планините Даију и Јуанџуо, изгубиле рамнотежа и брановите ги однеле во северните земји каде што потонале во големиот океан. Никој не знае што се случило со бесмртниците.
Кога дознал за тоа, небесниот владетел бил многу лут, ги повикал своите големи магични сили и ја направил земјата Лунбо многу мала, а нејзините жители ниски, за да не одат по други земји и да не предизвикуваат повеќе зла.
Така, од петте свети планини во провинцијата Гуижу, само две потонале, а желките што ги држеле другите три на нивните школки почнале да ги извршуваат своите должности со добра намера.
Тие веќе станале избалансирани, па денес планините стојат на нивните места за да можат луѓето да одат на нив и да уживаат во нивните убавини.
Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.
