Географска карта на сите чудовишта кои „шетале по земјата“ во средовековието

Гледајќи ги различните средновековни географски карти, лесно можеме да видиме дека сите видови на чудовишта, чудни ѕверови и необјаснети суштества се составен дел од средновековната космографија. Оваа традиција има потекло од Антиката, каде што „останатото“, односно сето она не е Грција или Рим, е чуден и непознат свет на диви варвари.

Од оваа гледна точка, оваа верување се движи кон средновековна Европа – новоформираните земји веќе се вклучени во цивилизираниот свет по пропаѓањето на Западното Римско царство. Се разбира, средновековните картографи ги користеле и приказните за нивните современици – верници, патници и воини кои се враќале од далечни места. На овој начин, источните ликови се нашле на европските карти.

Од подоцнежните карти се: Ебсторфската (кој е најголемата средновековна мапа која успеале да ја сочуваат до дваесеттиот век, но била уништена со бомбардирањето на Хамбург во 1943 година), Херефордска карта од ХІІІ век, каде што чудовиштата се присутни насекаде. Светот создаден од средновековните картографи буквално бил обвиткан со мистериозни и необични суштества.

Според картата на Херефорд, северно од Кавказот, постои „мантикора“, чудовиште со човечко лице и лавовско тело. Во Каспискиот регион и пошироко во Азија постојат ѕверови како Минотаурот „погодни за борба, иако најчесто се користат во армијата на непријателот на човечката раса“. Во египетската пустина е прикажана сатира. Некаде во Персија живеат мажи со едно око, суштества со коњски копита и луѓе со една нога кои трчаат брзо.

Во Ебсторфската карта „одгледувачница“ на чудовиштата се наоѓа во Етиопија. Има „племе без јазик чии претставници комуницираат со движења и гестови“; има четириоки Етиопјани; „Псили“, кои не се плашат од змиски отров; суштества со рамно лице; влакнести луѓе со три раце, кои живеат во близина на мочуришта; суштества без уста кои живееле со вдишување на мирис на јаболка, а ако почувствувале смрдеа умирале и сл. Листата може да се прошири до бесконечност. Но, особено три суштества биле популарни: паноти, блемии и донестри.

Панотите се наоѓаат во крајниот североисток и се прикажани со огромни уши, кои можат да го покријат целото нивно тело. За прв пат со приказни за панотите се запознале војниците на Александар Македонски во Индија. Многу историчари сугерираат дека нивните легенди претставуваат далечно ехо на инвазијата на ариевците (индо-европејците) во Хиндустан во II милениум п.н.е. Факт е дека ариевците ги проширувале своите уши со тешки златни обетки.

Блемиите се суштества со лице на стомакот. Како по правило, тие биле насликани во Етиопија или на крајот на нубиската пустина. Историчарите ги поврзуваат со истоименото племе кое живеело тука за време на Римското царство. Блемиите се одликуваат со суровост и борбеност што предизвикувало многу грижи на Римјаните во Египет. Се сметало дека биле многу жедни и принесувале човечки жртви.

Донестрите пак биле уникатни суштества кои живееле на островите во Црвеното Море. Тие можеле да зборуваат на сите јазици. Во средновековната слика на светот, оваа вештина била поврзана само со Светите апостоли кои зборувале на различни јазици по спуштањето на Светиот Дух. Но, за разлика од апостолите, донестрите не спасувале, туку ги убиле луѓето. Нивната слика е манифестација на особеностите на средновековната европска свест: сè во светот треба да има своја спротивност.

Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.