Двајца пријатели се среќаваат после многу години. Првиот прашува:
– Како си пријателе? Не сум те видел со години!
Вториот одговара, но многу бавно:
– Д-о-б-р-о с-у-м.
– Еј, гледам дека веќе не пелтечиш како порано!
Одговорот пак доаѓа многу бавно:
– Д-а, о-д-е-в н-а л-е-к-а-р и т-о-ј м-и п-р-е-п-о-р-а-ч-а д-а з-б-о-р-у-в-а-м б-а-в-н-о и ј-а-с-н-о.
– Честитки за тоа! А, инаку како си? Се ожени ли?
– З-а м-а-л-к-у… т-а-м-а-н с-е б-е-ш-е с-п-р-е-м-н-о т-а-а м-и р-е-ч-е м-а-н-и-ј-а-к, м-и у-д-р-и к-о-л-е-н-о в-о т-о-п-к-и-т-е и м-и г-о ф-р-л-и п-р-с-т-е-н-о-т в л-и-ц-е.
– Како така бе пријателе? Па ти си многу културен човек!
– Б-е-в-м-е в-о п-а-р-к-о-т, е-д-н-о к-у-ч-е с-и г-о ч-е-ш-а-ш-е г-р-б-о-т, и р-е-к-о-в д-а г-о п-о-г-л-е-д-н-е и д-е-к-а и н-и-е м-о-ж-е-м-е д-а с-и п-р-а-в-и-м-е т-а-к-а к-о-г-а ќ-е с-е з-е-м-е-м-е. П-о-т-о-а и г-о д-а-д-о-в п-р-с-т-е-н-о-т.
– И за ова ти го фрли прстенот и ти удри колено?!
– Д-о-д-е-к-а д-а и г-о к-а-ж-а-м с-е-т-о о-в-а с-о б-а-в-н-о-т-о т-е-м-п-о… г-л-у-п-о-т-о к-у-ч-е в-е-ќ-е с-и г-и л-и-ж-е-ш-е т-о-п-к-и-т-е…
