Пластичната хирургија напреднала многу во споредба со нејзините грозни почетоци на бојните полиња во американската граѓанска војна и Првата светска војна.
Еве дваесеттина слики од првите „успешни“ пластични операции со сомнителни резултати, а дел од нив покажуваат и што значи војната за тие што се борат и гинат на теренот.
Прст за нос во Њујорк
Овој њујорчанец го изгубил носот во несреќа.
Во 1880г. д-р Е. Харт од болницата Белви на местото кадешто му бил носот му ставил еден од неговите прсти.
Резултатот не бил баш суптилен.
Нова вилица во Втората светска војна
За време на битка овој ветеран ја изгубил долната половина од неговото лице.
Бил подложен на една од првите „цевчести петелки“. Тоа е процедура при која прават кожата од еден дел на телото да почне да расте кон друг во вид на цевки.
Потоа долниот дел од неговата уста го реконструираат со метална рамка.
Од страна гледано, резултатот изгледа впечатливо добро.
Но не изгледа толку убедливо гледано во анфас.
Реконструкција на лицето за време на Граѓанската војна
За време на американсктата граѓанска војна Карлтон Бурган се борел во легијата Парнел. Како резултат на труење со жива, дел од неговото лице му бил ампутиран.
Пионерот во пластична хирургија Гардон Бак сторил сѐ што можел при ампутацијата и реконструкцијата. Но сепак тоа биле најраните денови на пластичната хирургија.
Ринопластијата на херој од Првата светска војна
Британскиот војник Вилијам Спрекли го загубил својот нос за време на битка, служејќи во 16-от баталјон на Шервуд Форестерс Сервис. Ова е тој откако го пуштиле од болница после првата сесија на ринопластија.
Д-р Харолд Гилис од Лондонската кралска болница покрај Спрекли, оперирал уште 11.000 британски војници кои биле деформирани за време на војната.
Многу од техниките биле крајно експериментални, но тимот на Гилис полека станувал сѐ поуспешен во нивната работа, резултирајќи во успешни случаи како војникот Спрекли.
Првиот обид за време на Првата светска војна
Успешната приказна на Спрекли е од крајот на војната, далеку после првите експерименти во Кралската болница, како што е случајот со Волтер Јео – кој во болницата дошол ваков:
На морнарот Јео му била потребна огромна реконструкција на лицето. Првин навлекле кожа преку „цевчестиот метод“ за да се надомести изгубената кожа и мускулна маса, при што навлекле кожа од пределот на вратот кон пределот на очите.
Кога зараснало, резултатот по малку наликувал на маска.
Брзи поправки
На тие војници од Првата светска војна кои не биле доволно среќни да им биде направено пластична операција им била понудена брза алтернатива – маска. Овој млад војник за време на војната изгубил дел од неговата уста и нос.
Му дале маска која заменила дел од неговиот нос, а раната на устата му била покриена со големи мустаќи.
Уметност во маскирањето
Многу од маските во тој период биле дело на Ана Колман, лидер на организацијата на Црвениот крст.
Таа ја направила реконструкцијата од гипс за ринопластијата на овој војник, правејќи доста убедлива илузија на целосно лице со нејзините револуционерни техники на маскирање.
Око за око
Дури и тешките случаи како загубата на окото на овој војник биле поправливи со малку креативност од нејзина страна.
Сепак изгледа подобро од преврска за око.
