Стариот и мудар учител имал многу ученици и меѓу нив имало секакви. Еднаш кај него дошол еден негов ученик, богат бизнисмен, сопственик на многу бизниси. Тој паднал пред нозете на неговиот учител и почнал да го моли:
„Учителе, дозволете ми да ги дадам сите мои богатства на сиромашните, за да можам да те следам и да постигнам вистинско избавување.“
Учителот му рекол:
„Твоето срце е чисто, твојата мисија во животот е да најдеш спокојство во секојдневни дела, како што е мудра распределба на богатството и обезбедување на живот за многумина со тоа што ќе бидеш добар менаџер на имотот, но не и негов сопственик.“
Кога го слушнал ова, друг ученик одушевено го запрашал својот Учител:
„Учителе, погледнете ме, немам ништо друго освен наметка на просјак. Но вие секогаш ме прекорувате дека поседувам премногу „земни тегови“! Зошто му дозволивте на другиот ученик да поседува толку многу имот, а мене ме прекорувате?“
Учителот одговорил:
„Ти немаш ништо во рацете, но твојот ум и срцето се полни со желби, алчност и приврзаност, а другиот ученик има сè, но не е приврзан за тоа и негова единствена цел е просветлување и служење на другите !“
