Ладниот поглед на Ленин кој му пркоси на ледениот воздух е единственото нешто што се среќава на илјадници километри во огромниот замрзнат пејзаж на овој дел на Антарктикот. Неговата пластична биста била оставена тука, подигната на покривот на истражувачката станица, од страна на членовите на Третата советска антарктичка експедиција. Денес, тоа е единствениот видлив дел од сега непостоечката станица. Остатокот е закопан во снегот.
Третата советска антарктичка експедиција пристигна на оваа оддалечена локација на 14 декември 1958 година. Ова место се нарекува пол на непристапност, бидејќи тоа е најдалечната точка на Антарктичкиот континент, во која било насока, од околните мориња, а оттаму е далеку подалечна и тешко е да се достигне од географскиот јужен пол. Освојувањето на полот на непристапноста била главна цел на Третата советска антарктичка експедиција.
Експедицијата била организирана како дел од Меѓународната геофизичка година, период кој траел од средината на 1957 година до крајот на 1958 година, за време на кој била охрабрена научната размена меѓу Истокот и Западот. Во реалноста, тоа била уште една можност за Америка и Русија да се надминат меѓусебно во Студената војна. Само неколку месеци пред тоа, Американците ја формирале станицата Амундсен-Скот на Јужниот Пол, а Русите одлучиле дека ќе одговорат со тоа што ќе станат први што ќе стигнат до јужниот пол на непристапноста – најоддалечената точка на Антарктикот – и да изградат истражувачка станица таму.
Во декември 1958 година, непосредно пред крајот на Меѓународната геофизичка година, тим од 18 мажи тргнал на полот на непристапноста, влечејќи тракторски приколки натоварени со опрема. По постигнувањето на нивната дестинација на 14 декември, мажите почнале да градат мала станица, која вклучувала колиба за четири лица, радио, две кули за радио антена и збир на метеоролошки инструменти. Пластична биста на Ленин била изградена на врвот на колибата, свртена кон Москва.
Во станицата првично била донесена храна и гориво за 6 месеци, но тимот наскоро сфатил дека станицата е премногу далечна за трајна употреба. По само 12 дена, авион слетал на импровизиран аеродром во близина на станицата и земал четворица истражувачи, додека остатокот бил евакуиран со санки.
Станицата немала посетители во наредните шест години до јануари 1964 година, кога Деветтата советска експедиција на Антарктикот ја посетила локацијата. Следната година, американски тим стигнал до станицата и ја нашол добро опремена со резерви, како и цигари и кибрити. Американците останале таму помалку од една недела, но пред да заминат тие, ја ротирале бистата на Ленин – која првично била свртена кон Москва – така што сега била свртена кон Вашингтон.
Русите се вратиле на местото за последен пат во 1967 година. Следната посета не била до 2007 година, четириесет години подоцна, кога британскиот тим станал прв кој стигнал до Полот на непристапната станица без механичка поддршка. Погребаната зграда и осамената биста, заедно со плочата во чест на освојувањето на Полот на непристапноста од советските антарктички истражувачи, сега се назначени како историски споменици.
Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.
