Хозе Мухика се смета за најкромниот претседател на кој некогаш управувал со држава. Тој донирал 90% од неговата месечна плата од 12.000 американски долари. Хозе бил претседател на Уругвај од 2010 до 2015 година. Мухика бил герилски борец во редовите на тупамаросите и бил затворен 13 години за време на воената диктатура во земјата во 1970-те и 1980-те. Хозе е едноставен човек со големо срце, кој знае како треба да се употреби моќта. Ова се неговите зборови:
„Се посветив на борбата за промена, за да го подобрам животот во моето општество. И сега, јас сум претседател.“
„И утре, како и сите други, ќе бидам само конзерва од црви и ќе исчезнам“. Хозе смета дека времето на Земјата треба полезно да се искористи.
„Се посветив на борбата за промена. . . Имав многу проблеми, многу повреди, неколку години во затвор, Како и да е … Рутината за секој што тргна да го смени светот. Чудно, сè уште сум тука. И покрај се, јас го сакам животот.“
„Јас се издвојувам затоа што моите вредности и начин на живот ги рефлектираат оние на општеството на кое имам чест да припаѓам“.
„Или сте задоволни со многу малку, ослободени од тој дополнителен багаж, бидејќи имате среќа внатре, или не одите никаде! Јас не се залагам за сиромаштија. Јас се залагам за трезвеност “.
„Но, бидејќи ние го измисливме потрошувачкото општество, економијата мора постојано да расте. Ако не успее да се зголеми, тоа е трагедија. Измисливме планина со излишни потреби. Купуваме нови, отфрламе стари работи … тоа е губење на нашите животи! Кога купувам нешто, кога купувате нешто, не плаќате со пари за тоа. Плаќате со времето на живот што сте го потрошиле за да заработите пари. Разликата е во тоа што животот е една работа што парите не можат да ја купат“.
„Уругвај е мала земја, а ние немаме претседателски авион. Ние не се грижиме за тоа. Од Франција решивме да купиме многу скап хеликоптер, хеликоптер за спасување со хируршки објекти,за спасување во далечна област. Наместо да купиме претседателски авион, добивме хеликоптер кој ќе биде поставен во централниот дел на Уругвај за да ги спаси жртвите во несреќите и да понуди постојани итни медицински услуги. Тоа е толку лесно! Дали гледате дилема? Претседателски авион или спасувачки хеликоптер?“
„Секогаш се сведува на тоа. Ми се чини дека е прашање на трезвеност. Јас не предлагам да се вратиме да живееме во пештери или во сламени куќи. Воопшто не. Тоа не е идејата. Она што го препорачувам е да престанеме да трошиме ресурси на бескорисни работи, на луксузни куќи кои бараат шест службеници за да ги одржуваат. . . . Можеме да живееме многу скромно. Ние можеме да ги потрошиме нашите ресурси за работи кои се навистина важни за секого. Тоа е вистинското значење на демократијата, значењето што го изгубија политичарите. . . . Во Германија, тие ме придружуваа со 25 моторцикли на BMW, ме ставија во Мерцедес, со врати што тежеа 3 тони, поради оклопувањето. Која е користа во тоа?“
„Тоа не е недостаток на ресурси. Тоа е недостаток на владеење. Владите се преокупирани со освојување на следните избори, со тоа кој ќе биде шеф. Се бориме за моќ … и ги забораваме луѓето и светските проблеми. Кризата не е животната средина. Таа е политичка“.
„Нашата цивилизација достигна фаза каде ни е потребен планетен консензус и ние сме се подалеку од тоа. Ние сме заслепени од шовинизмот и од жедта за доминација, особено од најмоќните земји. Тие треба да бидат пример! Срамно е што веќе 25 години, од Договорот од Кјото, сѐ уште ги влечеме нозете за да преземеме основни мерки. Тоа е срамно. Човекот многу може да биде единственото животно способно за самоуништување.“
Доколку сакате да прочитате како Хозе објаснува зошто е задолжително да се исфрлат богатите луѓе од политиката кликнете тука.
